niedziela, 11 marca 2018

Kraska Coracias garrulus (European Roller)

Kraska Coracias garrulus - jedyny przedstawiciel kraskowych gnieżdżący się w Europie. Łacińska nazwa Coracias nawiązuje do kruka, zaś garrulus oznacza kogoś gadatliwego.

Kraska kiedyś była liczna w Europie. Można było łatwo spotkać ją na terenach leśnych i rolniczych od Portugalii aż po Estonię. Dziś skrajnie nieliczna i zagrożona wyginięciem.


Parę słów o ptaku

Kraska jest ptakiem o bardzo charakterystycznym i kolorowym ubarwieniu. Po pierwsze rzuca się w oczy piękny niebieski kolor jej piór na głowie, piersi, brzuchu, podogoniu i częściowo na ogonie oraz skrzydłach. Prócz tego jej grzbiet jest koloru rdzawobrązowego, a część skrzydeł i kuper granatowego. W locie widać czarne lotki kontrastujące z błękitem. Posiada mocny, czarny dziób. Młode osobniki nie są tak intensywnie ubarwione jak dorosłe. Kraski są wielkości sójki, z którą często są mylone przez niedoświadczonych obserwatorów ptaków ze względu na niebiesko-biały, prążkowany fragment skrzydła, który posiada sójka.

Kraski wykonują loty tokowe, które mogą bardzo przypominać popisy czajek. Wydają przy tym ochrypłe skrzeki.

Czym żywi się kraska?
Dietę tych ptaków stanowią głównie duże owady, takie jak pasikoniki i chrząszcze. Zjada jednak również dżdżownice, żaby, jaszczurki, niewielkie węże, ślimaki, a także małe gryzonie. Chwyta swoje ofiary na ziemi, rzadziej łapie owady w locie. Do polowania niezbędna jest jej czatownia. Często siada na palikach, suchych czubkach drzew czy liniach energetycznych, które służą jej jako punkty obserwacyjne.

Siedlisko krasek
Kraska to gatunek tradycyjnych terenów rolniczych. Zasiedla także piaszczyste równiny z sąsiedztwem lasów lub cieków wodnych. Lubi także gnieździć się na użytkowanych pastwiskach z pojedynczymi starymi drzewami lub ich kępami (np. wierzbami).

Lęgi
Kraski zajmują dziuple po dzięciołach (często po zielonym lub czarnym), a także chętnie korzystają z budek lęgowych. Swój pierwszy lęg wyprowadzają w wieku 2 lat. Łączą się w pary na całe życie i wyprowadzają tylko jeden lęg w sezonie. Przylatują z zimowisk najwcześniej pod koniec kwietnia, w połowie maja przystępują do składania jaj (zazwyczaj 2-5) i wysiadywania, które trwa 20 dni. Młode pozostają w gnieździe ok. miesiąca.

Występowanie krasek 

Na świecie
Kraska występuje i lęgnie się na terenie od północno-zachodniego skrawka Afryki, przez południową, środkową i wschodnią Europę po Chiny. Całą europejską populacje szacuje się na 55-117 tys par lęgowych, która w ciągu 15 lat zmniejszyła się o ok. 30%. Niemal 90% populacji europejskich krasek występuje w: Hiszpanii, Rosji, na Ukrainie, w Rumunii, Bułgarii i Turcji.

W Polsce
Kraska jeszcze niedawno występowała na całym terenie kraju i była bardzo pospolita - czyli w XIX i na początku XX wieku. Po kolei zniknęły populacje krasek ze Śląska, Lubuskiego, Borów Tucholskich, z Pojezierza Gostynińsko-Włocławskiego, Lubelszczyzny oraz Puszczy Pilickiej. Z Puszczy Kozienickiej i Puszczy Białej przetrwały do początku XXI wieku. Obecnie w Polsce występują jedynie trzy populacje tych ptaków: na Równinie Kurpiowskiej i Równinie Mazurskiej, Puszczy Sandomierskiej oraz na południu Białostocczyzny. W chwili obecnej na całym terenie naszego kraju nie występuje więcej niż 60 par krasek, z czego najwięcej gnieździ się na Równinie Kurpiowskiej.

Zagrożenia 

Kraska znajduje się w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych, gdzie przyznano jej status "bliski zagrożenia". Jednym z największych zagrożeń dla krasek są zmiany w gospodarce rolnej. Zanik odpowiednich siedlisk gniazdowania dla tego gatunku powoduje pogorszenie się sytuacji krasek. Także znikanie starych, dziuplastych drzew, w których chętnie lęgną się kraski jest powodem wymierania tego gatunku.Niekorzystne warunki pogodowe (niska temperatura i opady) nie pozwalają kraskom na polowanie i wykarmienie młodych. Często lęgi krasek są niszczone przez drapieżniki, takie jak np. kuna. Śmiertelność u młodych krasek, które zbyt wcześnie opuściły dziuplę, jest bardzo duża.
Kraska słynie ze swojego kolorowego ubarwienia oraz ze swojej rzadkości. Przyciąga to wielu fotografów przyrody i zapalonych obserwatorów, którzy za wszelką cenę chcą ją zobaczyć lub sfotografować. Kraski są raczej niepłochliwe i pozwalają się obserwować. W pobliżu człowieka przestają jednak polować i karmić młode, więc wizyty nieproszonych gości nie sprzyjają odbudowywaniu się gatunku. W tech chwili kraska jest na liście gatunków objętych zakazem obserwowania, fotografowania czy filmowania mogących powodować płoszenie tych ptaków.


Ochrona

OTOP prowadzi aktywną ochronę kraski oraz prowadzi monitoring tego gatunku. W tej chwili trwa realizacja projektu ochrony krasek i działań mających zatrzymać ten gatunek w naszym kraju. Polegają one m.in. na wieszaniu budek dla krasek, stawianiu czatowni, montaż stacji dokarmiania dla tych ptaków (w sytuacji niedoboru pokarmu), organizowanie wypasu owiec, co ma powstrzymać zarastanie otwartych terenów zamieszkiwanych przez kraski oraz zabezpieczanie lęgów ptaków przed drapieżnikami.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Prawdopodobnie tekst jest nieco monotonny ze względu na brak rysunków, jednak nie miałam czasu i pomysłu na takowych stworzenie :( Zima się kończy, a ja wraz z wiosną na pewno będę wstawiała więcej postów. Luty był nudnym miesiącem bez ptaków i wpisów, muszę to nadrobić.

Napiszcie mi proszę, o czym chcielibyście poczytać! :) Może jakiś opis ptasich ostoi?
Miłego tygodnia!
PS. Czy ktoś Was jest może wolontariuszem w OTOP? Zastanawiam się, jakie zadania wykonują takie osoby, jeśli ktoś coś wie, byłabym bardzo wdzięczna za komentarz pod postem!