Bataliony w Dolinie Słudwi i Przysowy

Majówka niestety już się skończyła, a ja powróciłam z niej z całkiem niezłym łupem fotograficznym. Rok temu Dolina Słudwi i Przysowy była królestwem rycyków - w tym roku wody było znacznie więcej i dolina stała się królestwem batalionów!

W majówkę byłam na dwóch wycieczkach w Dolinie Słudwi i Przysowy z moją siostrą i dziadkiem.

Zawsze chciałam zrobić dobre zdjęcia batalionom, szczególnie samcom w ich pięknych szatach godowych - żaden samiec bataliona nie jest taki sam, każdy ma inne upierzenie (samice są znacznie mniej kolorowe)! Czy udało mi się takie zrobić w majówkę? Sami oceńcie :)

Pierwsze zdjęcia nie wyglądały ciekawie...

Ten miał ładne upierzenie.

Ale potem zaczęło mi iść coraz lepiej!

Bataliony są znane ze swoich widowiskowych toków. Najwięcej można spotkać ich W Dolinie Biebrzy, ale myślę, że w ciągu tych dwóch dni fotografowania Dolina Słudwi i Przysowy była dla mnie taką mini Biebrzą. ;)

Nadal było bardzo dużo wody. Trzeba było uważać. W jednej chwili idziesz sobie po stałym lądzie, a w drugiej zapadasz się w bagno. Całe szczęście nie trzeba było daleko wędrować, bo bataliony (i w ogóle wszystkie ptaki) często były blisko drogi.

Rok temu na początku maja batalionów nie było w ogóle. Było za to, jak już pisałam, bardzo dużo rycyków. Ale nie było też wtedy wody, a trawy były znacznie wyższe niż w tym roku. Może to dlatego teraz pojawiło się tyle batalionów?

W pewnym miejscu stale przebywał jeden samiec bataliona, który dawał się podejść bardzo blisko. To jemu zawdzięczam najciekawsze ujęcia - był bardzo cierpliwy i najwyraźniej lubił pozować do zdjęć.

To on. Prawdziwa gwiazda.

Był coraz bliżej...

I bliżej...

To było niesamowite. Czułam się, jakbym była w czatowni, choć ptaki doskonale mnie widziały (i moją siostrę). Bataliony i łęczaki odpoczywały i żerowały od nas na odległości nawet mniejszej niż 3 metry. Uciekały jednak, kiedy wykonywałyśmy gwałtowne ruchy lub próbowałyśmy podejść bliżej. Jednak gdy się nie ruszałyśmy, nie zwracały na nas uwagi.

I jeszcze bliżej! Widzicie, jak pięknie pozował?

Bataliony były w centrum zainteresowania, ale prócz nich były także pliszki siwe, żółte, mewy śmieszki, łabędzie nieme, czaple siwe, łyski, potrzosy, dymówki, pustułki, błotniaki stawowe, bociany białe i inne pospolite gatunki. Pojawiły się także dwa bieliki.

Pliszka siwa.

Potrzeszcz.

Bocian biały.

Ale wróćmy do batalionów.

Raz tuż przede mną jeden samiec bataliona rzucił się na drugiego. Stało się jednak tak szybko, a walka trwała tylko chwilę i nie zdążyłam zrobić żadnego zdjęcia. Nie udało mi się uchwycić aparatem walczących batalionów. Może uda mi się to innym razem. Jak na razie jestem zadowolona z tych zdjęć, które zrobiłam.

Dobrze znany nam batalion walczył przez chwilę z tym. Niestety nie udało mi się tego uwiecznić na zdjęciu...

To jedno z moich ulubionych zdjęć.

Drugiego dnia udało mi się zrobić ładne zdjęcia łęczaka, który przyłączył się do znanego nam już bataliona i także dawał się blisko podejść.

Ten łęczak też był bardzo odważny. Z tyłu znany nam już batalion.

Łęczak żerował i czyścił piórka. Pięknie pozował. Często stał w bezruchu, dzięki czemu udało mi się zrobić takie zdjęcia.

Właściwie, to był jeszcze łabędź niemy.

Ochroniarz ;)

Od lewej: łęczak, batalion i łabędź niemy.

Udało nam się także zaobserwować gatunki, których nie widzieliśmy poprzedniego dnia: samca muchołówki żałobnej, dudka i pokląskwy, która była dla mnie nowym gatunkiem - 149. Jestem ciekawa, jaki gatunek będzie moim 150?

Pokląskwa.

Dudek.

Spotkaliśmy też taką pliszkę :)

Nie ma tu już zbyt dużo do opisywania, bo myślę, że zdjęcia oddały to wszystko znacznie lepiej.

Obie wyprawy były wspaniałe. Zrobiłam zdjęcia, z których jestem bardzo zadowolona i widziałam nowy gatunek! 

Koziołek :)