Pójdźka Athene noctua!

Pójdźka jest moją ulubiona sową i nie wyobrażam sobie wakacji bez niej. Co roku udaje mi się ją obserwować, a teraz, trzeci rok z rzędu także ją spotkałam. Pójdźka, jako coraz rzadsza sowa, jest dla mnie ważnym gatunkiem.

Jeżeli ma się pójdźkę jako sąsiadkę, można ją często widywać, ponieważ zazwyczaj siada na wyeksponowanych stanowiskach także w ciągu dnia. Najlepiej na jej obserwacje wybrać się wcześnie rano lub tuż po zachodzie słońca, kiedy jest jeszcze jako-takie światło do fotografowania.

My wybraliśmy się na wycieczkę tak o godz.20:30 kiedy jeszcze w miarę jasno. Wyprawa okazała się bardzo owocna. Na początku myśleliśmy, że się nie uda się jej spotkać, bo po przejechaniu samochodem całego odcinka drogi, gdzie zazwyczaj się ją widuje nic nie znaleźliśmy. Ale kiedy wracaliśmy, nagle odwróciłam się za jedną wierzbą i zobaczyłam ją siedzącą na spróchniałym pniu.

Potem przesiadła się na słup.

Była mało płochliwa, albo po prostu nie bała si samochodu, z którego fotografowałyśmy z siostrą i ciocią (dziadek patrzył przez lornetkę ;).

Drugi raz spotkaliśmy ją za dnia. Był to pochmurny dzień i zanosiło się na deszcz, więc pewnie dlatego sowa pokazała się i chciała coś upolować, zanim ulewa rozpoczęłaby się na dobre. Też siedziała na słupie.

Przepraszam, że ostatnio nie komentowałam innych blogów, ale mam ograniczony dostęp do internetu.

Miłych wakacji!